W roku 2018 obchodzić będziemy 200-lecie powstania Diecezji Sandomierskiej, którą utworzył papież Pius VII bullą "Ex imposita nobis" 30 czerwca 1818 r. Wtedy to Kolegiata Najświętszej Marii Panny w Sandomierzu podniesiona została do godności katedry, zaś kapituła kolegiacka została przekształcona w katedralną.

Z okazji zbliżającej się rocznicy Jego Ekscelencja Andrzej Dzięga Biskup Sandomierski podjął starania, aby do czasu Jubileuszu przywrócić Katedrze - Matce Kościołów Diecezji Sandomierskiej właściwy jej blask.

Katedra, to przede wszystkim świątynia i miejsce kultu Bożego, ale także nasza przeszłość i nasza historia jakże często burzliwa i dramatyczna. Katedra to dziedzictwo po naszych przodkach
i ojcach. Tutaj bywali książęta i królowie, kardynałowie, biskupi i męczennicy sandomierscy.
Tu kanonikiem był bł. Wincenty Kadłubek i Jan Długosz. Katedra jak Matka chroniła mieszkańców Sandomierza w czasie nieprzyjacielskich najazdów na miasto. Gościła przyszłych papieży.
W stulecie diecezji w 1918 r. Achille Ratti`ego (Piusa XI) i w latach 60-tych kilkakrotnie Karola Wojtyłę, który w roku 1999  odwiedził ją już jako Papież Jan Paweł II. Obowiązkiem nas wszystkich jest pamiętać o tym. Nie tylko pamiętać, ale także dbać o to tak ważne nie tylko dla miasta miejsce.

My sandomierzanie bywamy w Katedrze przede wszystkim przy okazji nabożeństw i uroczystości kościelnych. Słowo Boże, kapłan odprawiający mszę, dźwięk organów i śpiewy skupiają naszą uwagę na misterium obecności Chrystusa. Nie zauważamy wtedy w jakim stanie jest to miejsce Jemu poświęcone.

Bizantyjskie freski w prezbiterium ufundowane przez króla Władysława Jagiełłę, późnorenesansowe stalle w prezbiterium, Kaplica Najświętszego  Sakramentu, snycerka i rzeźba ołtarzy Macieja Polejowskiego, które są jednym z piękniejszych zespołów rokokowych w Polsce, cykl obrazów przedstawiających męczeństwo pierwszych chrześcijan („Martyrologium Romanum”) nie mający nigdzie odpowiednika; wymagają niezwłocznie konserwacji. Instalacje, oświetlenie zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz świątyni, dach, elewacje i otoczenie pilnie wymagają zajęcia się nimi.

Katedra - to nie tylko problem i zmartwienie Proboszcza czy Biskupa. To problem mieszkańców, służb konserwatorskich, ale także Władz Miasta, które nie mogą tego nie zauważać.

Katedra to nasz wspólny problem!

Obchody 200-lecia powstania Diecezji zakreślają jedynie granice czasowe i pragnienie uporania się z większością problemów jakie czekają na rozwiązanie.