Plan nie zawiera praktycznie nic na temat ochrony środowiska
przyrodniczego. Nie uwzględnia tego, iż znaczna część miasta
kwalifikuje się do “obszarów szczególnej ochrony środowiska”
na którym powinny obowiązywać |
Zadziwiające, iż plan jedynie w załączniku graficznym sprowadza się do oznaczenia linią przerywaną biegnącą po samej krawędzi pomnika przyrody - Wąwóz Królowej Jadwigi. Obszar ten nie posiada nawet oznaczenia (jak inne obszary w Planie), zaś w części opisowej nie napisano nawet słowa na ten temat. |
W tekście planu zniknął Wąwóz Królowej Jadwigi, zaś Wąwóz Świętojakubski przestał istnieć zarówno w tekście jak i na rysunku Planu, na którym zmieniono go w ul. Podwale Dolne tym samym fałszując jej historyczny przebieg. |
Pomnik przyrody “Wąwóz Królowej Jadwigi”, obejmujący ochroną głęboki
lessowy wąwóz porośnięty drzewostanem liściastym (Karta pomnika
przyrody Nr 89). oraz 12 pomników przyrody ożywionej |
Uważam, że to bardzo poważny błąd pominięcie zapisów dotyczących ochrony wąwozów. |
Zapis jak w punkcie 2, 3 czy 14 nie wyczerpuje zagadnienia ochrony środowiska przyrodniczego. Ustalenie ochrony istniejących zadrzewień czy wprowadzenia obowiązku zachowania walorów środowiska przyrodniczego są jedynie ogólnikiem. Przypomnieniem o obowiązku jaki nakłada Ustawa. |
Niestety nic nie ma na temat zasad ochrony i kształtowania terenów zieleni, ich rewitalizacji, rewaloryzacji, nasadzeń czy uzupełnień. |
§ 77 |
116, 117 - ZP |
1. Dla terenów
oznaczonych na rysunku planu symbolem –116, 117 - ZP plan ustala
przeznaczenie podstawowe – zieleń parkowa. Dla terenów, o których mowa w ust.1 plan ustala: |
1) utrzymanie funkcji publicznej zieleni parkowej, |
2) zakaz wprowadzania zabudowy kubaturowej, |
3) możliwość wprowadzenia małej architektury, |
4) nakaz zachowania min.90% terenów biologicznie czynnych, |
5) ochronę istniejącego zadrzewienia. |
Teren 116 – ZP będący w zasadzie skwerem przy ul. Słowackiego, posiada ten sam zapis jak park miejski (dawny Ogród Saski) 117 – ZP który bezwzględnie wymaga rewaloryzacji. |
Rozdział 3 (w Planie) zatytułowany “Ochrona dóbr kultury i ochrona archeologiczna” zawiera jedynie siedem paragrafów, które są w zasadzie hasłem bądź opisem formalności obowiązujących podczas procesu projektowo – inwestycyjnego. |
Taki zapis w Planie nie ma w zasadzie żadnego znaczenia. To jedynie przypomnienie o obowiązku przestrzegania prawa powszechnie obowiązującego. |
Rozdział 3 |
Ochrona dóbr kultury i ochrona archeologiczna |
§ 11 |
Ustala się w
zakresie ochrony wartości kulturowych objąć ochroną historyczną
strukturę funkcjonalną, wartościowe obiekty kubaturowe, stanowiska
archeologiczne oraz wartości ekspozycyjno-krajobrazowe. W tym celu ustala się strefę ochrony konserwatorskiej, oznaczonej na rysunku planu symbolem “A”. |
§ 12 |
W strefie
ochrony konserwatorskiej określonej decyzją WKZ o wpisie do rejestru
zabytków układu urbanistyczno -architektoniczno-krajobrazowego Sandomierza – na rys. planu oznaczonej symbolem “A” wszelkie działania projektowe i budowlane muszą być prowadzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w zakresie ochrony dóbr kultury. |
§ 13 |
Wprowadza się szczególne zasady kształtowania i ochrony krajobrazu miejskiego w rejonach bezpośredniej ekspozycji zespołów zabytkowych. |
§ 14 |
1. Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę dotyczących inwestycji zlokalizowanych na terenach objętych ochroną konserwatorską “A”, należy na wniosek Inwestora przedłożyć do zaopiniowania właściwemu terenowo organowi Państwowej Służby Ochrony Zabytków projekt koncepcyjny, sporządzony na koszt inwestora i uzyskać pozytywną opinię tego organu o tym projekcie. |
2. Właściwy
organ Państwowej Służby Ochrony Zabytków nie może odmówić wydania
postanowienia o zaopiniowaniu projektu koncepcyjnego, o którym mowa
w ust.1 jeśli projekt ten – w odniesieniu do specjalności
architektonicznej – zawiera opis i rysunki spełniające wymagania Rozporządzenia MSWiA z dnia 3 listopada 1998r w sprawie |