Pamięć

28.05.2006 r.

Zbliża się siódma rocznica pobytu Ojca Świętego Jana Pawła II w Sandomierzu. Minął rok kiedy podczas nabożeństwa kończącego Dni Żałoby i Modlitwy 10 kwietnia 2005 roku padła obietnica uczczenia pamięci i miejsca, na którym Mszę Świętą celebrował Sługa Boży Jan Paweł II. Wówczas Jerzy Borowski Burmistrz Sandomierza zwrócił się do mieszkańców z apelem:

“Umiłowany przez wszystkie narody świata Ojciec Święty Jan Paweł II zakończył posługę wśród nas 2 kwietnia 2005 roku. Pragnąc oddać hołd, cześć i dziękczynienie największemu chrześcijaninowi i autorytetowi moralnemu wszechczasów, naszemu Wielkiemu Rodakowi i Honorowemu Obywatelowi Miasta Sandomierza, apeluję aby dzień
12 czerwca każdego roku, dzień rocznicy wizyty apostolskiej w naszym mieście w 1999 r. Jego Świątobliwości Najwyższego, Wielkiego Pasterza i Ojca, obchodzony był jako Sandomierski Dzień Ojca Świętego Jana Pawła II.
Proszę mieszkańców naszego miasta, aby corocznie w tym dniu:
- uczestniczyli w rocznicowych uroczystościach u stóp Krzyża Papieskiego,
- przystrajali miasto wizerunkami Papieża Jana Pawła II, flagami i kwiatami,
- w szczególny sposób utrwalali pamięć o historycznym dniu wizyty apostolskiej i oddawali cześć Białemu Pielgrzymowi, który przybył do nas 12 czerwca 1999 r. Moim pragnieniem jest, aby obecne i przyszłe pokolenia Sandomierzan zachowały miłość i wdzięczność dla Ojca Świętego Jana Pawła II, który był z nami w Sandomierzu w doczesności
i pozostanie w naszych sercach i myślach po wieczny czas”.

Po wielu tygodniach, bo dopiero jesienią 2005 roku odbył się tajemniczy konkurs na pomnik. Poza kilkoma osobami nikt jak dotąd pomnika nie widział. Postument pod figurę 5m wysokości został już wykonany. Niebawem gotowy pomnik zostanie ustawiony pod Papieskim Krzyżem.

A co z przestrzenią wokół?

Do dziś nic się nie zmieniło. Tak jak przed rokiem wygląda wyjątkowo nieszczególnie. Bardziej przypomina łąkę,
lub pastwisko (koszone okazjonalnie), na którym pasą się zwierzęta z cyrku, który co roku tutaj się rozkłada.
Chyba nie z tego powodu miejsce to ma takim pozostać.

Obietnica burmistrza w niewielkim stopniu będzie zrealizowana.

Jedyna różnica wobec tego co jest dzisiaj to zamiana wizerunku Papieża wydrukowanego na ceracie na brązową figurę. To jednak zbyt mało. Jakość, a raczej bylejakość tego miejsca nadal pozostanie.

12 czerwca z okazji rocznicy, a w tym roku także z okazji odsłonięcia pomnika przybędzie do Sandomierza bardzo wielu Gości. Będą musieli schodzić po niezbyt bezpiecznych schodach przy Domu Długosza (może nie spadną wraz z barierką), czytać mało gustowne hasła na murach, oglądać połamane drzewka poklejone taśmą. Za pomnikiem zobaczą zaniedbaną zieleń, uschłe krzewy, a przed wyboisty plac z widokiem na gliniastą skarpę poniżej muru, kamienie i śmieci.

Przystrojenie chorągiewkami i dekoracją niewiele pomoże. Już następnego dnia na powrót odsłoni się to wszystko, czego jako mieszkańcy powinniśmy się wstydzić.

Przestrzeń pod Krzyżem Papieskim, powinna mieć szczególny charakter. Powinna zmienić się w sposób taki,
aby jej JAKOŚĆ wpływała na chęć przychodzenia i przebywania w tym właśnie miejscu. Powinna przyciągać ludzi.
Być miejscem gdzie chętnie przychodzi się na spacer, posiedzieć na ławeczce, porozmawiać z przyjaciółmi, poczytać książkę, zadumać, wracając myślami do czasu sprzed lat i słów wypowiedzianych właśnie tutaj przez Jana Pawła II.

 Całkowity brak elementów małej architektury (chociażby jednej dyżurnej ławeczki) zupełnie temu nie sprzyja.

Miejsce to, w przeciwieństwie do tego co jest obecnie, powinno stanowić wspaniałą oprawę zarówno dla nabożeństw czy różnego rodzaju spotkań, które z wielkim powodzeniem mogą się tu odbywać. Czy da się to pogodzić? Bez wątpienia tak.

Warunki ku temu są znakomite. Niestety zupełnie niewykorzystane. Z upływem czasu wielkie słowa opadły, zaś przestrzeń nadal pozostała “martwa” i byle jaka.

A pomnik – jeśli nie jest pierwszym, to równie doskonałym powodem, aby posprzątać i uporządkować ten teren. Aby z pełną świadomością i powagą potraktować zarówno Postać Jana Pawła II jak i ludzi, którzy odczuwają potrzebę przyjścia na to jakże ważne dla Sandomierza miejsce.

Do zrealizowania tego nie potrzeba gigantycznych nakładów. Koncepcja zagospodarowania istnieje.
Czego zabrakło? Przede wszystkim wyobraźni i woli.

jc