Zwyczaj dzielenia się opłatkiem sięga tradycji początków chrześcijaństwa.

W pierwszych wiekach chrześcijanie zbierali się na agapach – “ucztach bratniej miłości”. Dzielono się wtedy m.in. chlebem, owocami, winem i mięsem. Osoby, które nie mogły przybyć otrzymywały swoją część posiłku, którą przesyłano im do domów. Uczty takie odbywały się
w czasie większych uroczystości. Agapy przetrwały do V wieku. Dzisiejsze dzielenie się poświęconym w kościele opłatkiem oznacza zgodę, darowanie wzajemnych urazów dla miłości Jezusa. Łamanie się wigilijnym opłatkiem jest tradycją wyłącznie polską i nie spotykaną w innych częściach Europy. W dzień wigilijny niech biały opłatek i otwarta księga Ewangelii będą na głównym miejscu na stole każdego domu. Stół przyozdobiony zielonym igliwiem i świeczkami.

Dzielenie się nawzajem opłatkiem oznacza wzajemne poświęcenie się jednych dla drugich
– ostatnim kawałkiem chleba należy podzielić się z bliźnimi. Tego wieczoru pamiętajmy szczególnie o osobach samotnych.

Samotność jest różna, ale najbardziej boli w okresie świąt Bożego Narodzenia.

W wirze przedświątecznych przygotowań pamiętajmy, aby za gestem szły czyny.

Istota świąt Bożego Narodzenia nie jest bowiem suto zastawiony stół, ale właśnie odnowienie więzi łączącej nas, wszystkich chrześcijan u wrót betlejemskiej stajenki.

Sandomierski Serwis Informacyjny