str1

str.1

Pan Jerzy Borowski
Burmistrz Sandomierza

Na podstawie USTAWY z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Art. 18. Pkt. 1. Uwagi do projektu planu miejscowego może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonym do publicznego wglądu, o którym mowa w art. 17 pkt 10.

Uważam, iż w takiej formie przyjęta prze Radę Miasta Uchwała w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego osiedla STARÓWKA w Sandomierzu wraz z terenami przyległymi jest niekompletna i stanowi poważne zagrożenie oddziaływania na środowisko kulturowe ze skutkami, które mogą powodować nieodwracalne zmiany oraz dalszą degradację i nieodwracalne niszczenie obszaru Starego Miasta jak również terenów położonych w rozszerzonej strefie ochrony konserwatorskiej.

W tym zakresie kwestionuję i wnoszę protest przeciw uchwaleniu w obecnej formie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego osiedla STARÓWKA w Sandomierzu wraz z terenami przyległymi.

UZASADNIENIE:
Projekt Planu nie zawiera określenia w jakim celu został opracowany co w jego dalszej części rodzi określone skutki i konsekwencje.
Brakuje zapisu co do celu opracowania Planu, którego część opisowa powinna zawierać.

Celem ustaleń zawartych w planie jest:
	1)	ochrona wyjątkowych wartości kulturowych, krajobrazowych i kompozycji historycznego układu urbanistycznego miasta lokacyjnego wraz ze skarpą i jej bezpośrednim podnóżem oraz obszary otaczające miasto lokacyjne o różnym stopniu zachowania zabytkowej struktury przestrzennej, ale o wysokiej wartości historycznej i artystycznej poszczególnych obiektów architektonicznych i zespołów zabudowy, objętego strefą ścisłej i rozszerzonej strefy ochrony konserwatorskiej,
	2)	ustanowienie stref ochrony konserwatorskiej i wymogów z nimi związanych:
		a) strefy "A" ścisłej i rozszerzonej ochrony konserwatorskiej,
		b) strefy "W" ochrony archeologicznej,
		c) strefy "E" ochrony ekspozycji zabytkowych układów i zespołów kompozycyjnych,
		d) strefy “K” ochrony krajobrazu.
	3)	ustalenie zasad kształtowania uzupełniającej zabudowy i rehabilitacji istniejącej zabudowy służących ochronie
		i zaakcentowaniu walorów estetycznych i kompozycyjnych poszczególnych bloków urbanistycznych i obiektów;
	4)	ustalenie zasad obsługi komunikacyjnej z zachowaniem średniowiecznej geometrii ulic i placów oraz
		wprowadzeniem priorytetu dla ruchu pieszego i zapewnieniem sprawnej komunikacji zbiorowej;
	5)	zapewnienie pełnego i sprawnie funkcjonującego systemu infrastruktury technicznej.

W celu zachowania wyjątkowych walorów kulturowych istniejących układów urbanistycznych, zespołów zabudowy, pojedynczych obiektów architektonicznych i założeń zieleni, a także kształtowania nowych, wartościowych składników środowiska kulturowego ustala się niniejszy Plan który wszelkie działania podporządkowuje zachowaniu i ochronie dziedzictwa kulturowego.

Z uwagi na niejednolity stan zachowania zasobów i wynikający stąd zróżnicowany zakres koniecznych działań oraz sposoby ich realizacji, wyróżnia się następujące kategorie:
		Dominacji – obejmującą zespoły i obiekty kulturowe o najwyższych i wysokich wartościach, zachowane w układzie i substancji, gdzie głównymi działaniami jest ekspozycja i ochrona zasobów. Wśród kierunków działań przeważa konserwacja i remonty. Występuje ograniczona możliwość nowych kreacji architektonicznych - pojedynczych obiektów - podporządkowanych układowi urbanistycznemu i lokalnemu kontekstowi zabytkowemu.
		Rewaloryzacji – obejmującą zespoły i obiekty kulturowe o najwyższych i wysokich wartościach, o przewadze zachowanych w układzie i substancji, gdzie głównymi działaniami jest ochrona, rehabilitacja, a także wzbogacenie funkcjonalne i estetyczne przestrzeni publicznych oraz dalsze uzupełnianie struktury. Wśród kierunków działań należy wymienić konserwacje, remonty i odtworzenia części obiektów, a także możliwość nowych kreacji architektonicznych z zachowaniem i uzupełnieniem układu urbanistycznego, przy utrzymaniu równowagi i spójności zabytkowych i współczesnych elementów.
		Integracji – obejmującą wartościowe zespoły i obiekty kulturowe o znacznym stopniu degradacji technicznej znajdujące się w zdezintegrowanej przestrzeni, gdzie głównymi działaniami jest ochrona zachowanych elementów, restrukturyzacja funkcjonalna i formalna oraz rekompozycja przestrzenna. Wśród kierunków działań wymienić należy konserwację, remonty i adaptacje istniejącej substancji oraz kształtowanie zespołów i układów z wprowadzeniem nowych elementów, respektujących i asymilujących istniejące wartości urbanistyczne i architektoniczne.

strona 2