str.2

Sandomierz posiada Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta przyjęte Uchwałą Nr XXV/163/2000 Rady Miasta Sandomierza z dnia 24 lutego 2000r., którego ustalenia są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

 

W części I “Studium” zatytułowanej CELE I ZADANIA ROZWOJOWE w punkcie 4 zostały określone: Zadania realizacji celów kierunkowych zagospodarowania przestrzennego i Przygotowanie terenów dla rozwoju przedsiębiorczości gospodarczej.
 
 
Uporządkowanie, zagospodarowania i wskazywanie terenów stosownych dla rozwoju funkcji turystycznej, rekreacyjnych i wypoczynkowych wykorzystujących walory historyczne
i krajobrazowe Sandomierza.
Poprawa wizerunku zagospodarowania miasta, a szczególnie jego lewobrzeżnej części.
Wskazywanie terenów lub obiektów na cele ogólnomiejskich i ponadlokalnych funkcji usługowych w zakresie kultury, oświaty, szkolnictwa wyższego, sportu, służby zdrowia i opieki społecznej. Zagospodarowani
 i porządkowanie terenów nad Wisłą dla rekreacji i wypoczynku oraz lepszego powiązania miasta z rzeką.
Rozwój budownictwa mieszkaniowego oraz uzupełniających elementów infrastruktury technicznej, społecznej
i wypoczynkowej zarówno poprzez przygotowanie planistyczne stosownych terenów, jak i uruchomienie programu mieszkaniowego budownictwa komunalnego. Poprawa funkcjonowania systemu transportowego miasta.
 
 

CZĘŚĆ II “Studium” dotyczy:
UWARUNKOWAŃ REALIZACJI CELÓW ROZWOJU PRZESTRZENNEGO MIASTA
 
 
Uwarunkowania wynikające z funkcjonowania środowiska kulturowego
3.1. Charakterystyka istniejących zasobów dziedzictwa kulturowego Sandomierza.
Sandomierz zaliczany jest do najcenniejszych, historycznych zespołów urbanistyczno-krajobrazowych w Polsce. Krajobrazowe wartości Sandomierza, charakteryzują się tym, że zabytkowa część miasta usytuowana jest na wysokim brzegu Wisły, co powoduje, że jest ona widoczna z dużej perspektywy od południa i wschodu. Ekspozycję krajobrazową miasta wzbogacają obiekty historyczne spełniające rolę widokowych dominant architektonicznych.
Do wyjątkowych walorów historyczno-kulturowych i krajobrazowych należą: Zespół Starego Miasta w granicach wyznaczonych fragmentami murów średniowiecznych, Wzgórze Staromiejskie, Stare Przedmieście – Opatowskie
i Zawichojskie, Krajobraz Wyżyny Sandomierskiej. Dawne układy wiejskie.
 
Stare Miasto stanowi zespół o średniowiecznym rozplanowaniu szachownicowym, skupionym wokół prostokątnego rynku o zwartej wielokondygnacyjnej zabudowie mieszczańskiej, z czytelnym zarysem i zachowanymi fragmentami średniowiecznych murów miejskich oraz historycznie ukształtowanym systemem dominant architektonicznych i wnętrz urbanistycznych. Posiada unikalne wartości i należy do najpiękniejszych i najpełniej zachowanych zespołów staromiejskich w Polsce.
 
Wzgórze staromiejskie, położone jest po zachodniej stronie Starego Miasta, oddzielone od niego głębokim wąwozem Piszczele. Tu znajdowała się pierwotna osada miejska. Głównymi dominantami tego terenu są dwa kościoły: Św. Jakuba. I Św. Pawła. Dominanty te łączy ulica Staromiejska, będąca osią całego założenia, które uzupełniają luźno rozrzucone domy mieszkalne, często nawiązujące do architektury dworkowej.
 
Przedmieścia Opatowskie i Zawichojskie, stanowią dziś jedną całość, której centralnym punktem jest podłużny plac z częściowo barokowym rozplanowaniem usytuowany od strony północnej d. Klasztoru Benedyktynek (obecnie seminarium duchowne). Stronę południową placu ograniczają pozostałości murów miejskich z Bramą Opatowską. Z placu przed Bramą Opatowską wychodzą ulice będące pozostałością najstarszych szlaków handlowych: ul. Żeromskiego (dawny szlak w kierunku Opatowa), ul. Zawichojska prowadząca w kierunku Zawichostu i ulica Browarna, również o rodowodzie średniowiecznym, łączyła bramy Opatowską i Zawichojską
z bramą Lubelską.
 
Krajobraz Wyżyny Sandomierskiej charakteryzuje się: integracją elementów kompozycji urbanistycznej
i architektonicznej wyeksponowanych w otaczającym krajobrazie. Stare Miasto, usytuowane na wysokiej skarpie wiślanej pozwala na oglądanie panoramy miasta z dość dużych odległości. Od strony północno-wschodniej, krajobraz skarpy wiślanej uzupełnia rezerwat przyrody Góry Pieprzowe, zaś od zachodu wzgórze Salve Regina.
 
Zachowane zespoły zabudowy, dawnych układów wiejskich występują na prawym brzegu Wisły (Nadbrzezie, Zarzekowice, Koćmierzów, Ostrówek, Trześń). Dawny rzędowy układ łanów i siedlisk jest typowy dla wsi łańcuchowo-widlicowych, szeroko rozpowszechnionych na terenach Kotliny Sandomierskiej. Ich rozplanowanie determinowały warunki topograficzne, cieki wodne i przebiegające drogi.
 
W rejestrze zabytków Sandomierza umieszczono:
7 zespołów architektonicznych takich jak: katedralny, kościoła Św. Pawła, klasztoru benedyktynek, klasztoru dominikanów z kościołem Św. Jakuba, kościoła i szpitala Św. Ducha i klasztoru reformatów oraz dawnego klasztoru dominikanów przy dawnym kościele Marii Magdaleny,