Powracamy do prac remontowych prowadzonych przy fasadzie kościoła św. Michała Archanioła.
Powinno nas niewątpliwie cieszyć, że jest możliwość, i że powraca się do dawnego oryginalnego wyglądu obiektów.
Ale czy w tym przypadku tak właśnie jest?

Barokowy portal główny posiada w swoim zwieńczeniu rzeźby dwóch aniołków podtrzymujących kartusz.
Kamieniarka jest w bardzo złym stanie. Podczas prac renowacyjnych aniołkowi po prawej stronie (kartusza) „odpadło” skrzydło odsłaniając oryginalne kolory jakie niegdyś posiadała fasada.
Kolor zachował się w bardzo dobrym stanie i dopóki nie jest ponownie zasłonięty bądź zamalowany pozwala dokonać porównania z kolorami jakie zostały już położone.
Niestety, to co widzimy nie zachwyca. Tak jak już pisaliśmy kolory zostały zdecydowanie źle dobrane.
Zarówno tonacja jak i odcienie nie współgrają ze sobą i raczej odległe od oryginalnych. Są barwami zbyt „surowymi”. Żółć zbyt chłodna i jaskrawa zawiera w sobie za dużo zieleni co powoduje, że farba zaczyna mieć cechy bez mała fluoroscencyjne. Czerwień swoim odcieniem nie jest także trafiona.

Na odsłoniętych fragmentach, które pokazujemy na zdjęciach, widoczne są pierwotne kolory. Przy dzisiejszych możliwościach technicznych i materiałowych nie ma problemu, aby bardzo precyzyjnie dobrać żądaną barwę czy odcień.

Przykładu, że można tego „dokonać” nie musimy szukać zbyt daleko. Ponad sześć lat temu przed wizytą
Ojca Świętego Jana Pawła II były prowadzone prace konserwatorskie przy głównej fasadzie Bazyliki Katedralnej. Kolory tynków na szczycie zostały bardzo umiejętnie dobrane. Nie tylko powtarzają dawną barwę, lecz doskonale współgrają z ceglanym licem i otoczeniem. Podziwiając Katedrę zarówno w dzień pochmurny jak i w pełnym słońcu odnosimy wrażenie spójności bryły i jej harmonii z otoczeniem.

Twierdzenie, że kolory wyblakną i się stonują, jest nie do przyjęcia. Na to nie możemy liczyć. Kompleks kościoła
św. Michała Archanioła z budynkami poklasztornymi stanowi bardzo znaczący fragment zabudowy Starówki.
Jest dominantą tej części miasta znakomicie widoczną z Placu. św. Wojciecha, ze szczytu Bramy Opatowskiej,
z ul. Zawichojskiej jak również z odległego wzgórza krukowskiego. Pewnie dla przyszłych pokoleń i badaczy baroku nie lada zagadką będzie pomalowanie ślimacznic inne po stronie wewnętrznej szczytu prezbiterium, inne po stronie wewnętrznej szczytu korpusu głównego (foto 6). Przyzwyczajamy się do różnych rozwiązań (niestety i złych także). Obojętniejemy na brzydotę, której niemało jest na Starówce. Czy tak będzie także z nową elewacją kościoła?

 Znane jest powiedzenie „nie ma brzydkich kolorów, są tylko złe zestawienia”.
Nowa elewacja kościoła jest właśnie doskonałym tego przykładem.