|
|
|
|
ORKISZ |
Kasza znana głównie
na południu Polski, na Podkarpaciu, produkowana
z miejscowych odmian jęczmienia (rzadziej pszenicy). Ma
“wyraźniejszy smak” od zwykłej kaszy jęczmiennej. |
|
|
|
|
|
|
|
ORSZADA |
Zwana tak z
francuskiego, po polsku – mleczko migdałowe.
Napój chłodzący z ugniecionych pół na pół z cukrem
migdałów słodkich
z dodatkiem przegotowanej, zimnej wody lub mleka (wagowo
tyle, ile było migdałów i cukru). Podawało się
oziębioną. |
|
|
|
|
|
|
|
OKS-TAIL
(ang.) |
Ulubiona
zupa Anglików I specjalność tego kraju. Podstawowym
składnikiem są ogony wołowe, gotowane z jarzynami. Na
końcu dodaje się mocne wino sherry. |
|
|
|
|
|
|
|
PAIN de GIBIER
(fr.) |
Dosłownie: chleb z
dziczyzny (z dzikiego ptactwa, zająca itp.) Jeśli będzie
z drobiu – to pain de voleille. Kuchnia francuska zaleca
do takich pasztetów różne garnitury i sosy. |
|
|
|
|
|
|
PARMEZAN
(wł.
parmiggiano) |
Włoska
odmiana twardego sera podpuszczkowego, produkowanego
z krowiego mleka; nazwa od miasta Parma, gdzie zaczęto
go produkować. Po dojrzewaniu przez 2-3 lata ma
charakterystyczny zapach i ostry smak. Po utarciu
używany jest jako przyprawa. Posypuje się nim zupy,
pizzę, makarony, dodaje do sosów, np. do beszamelu,
gdzie polewamy nim potrawę do zapiekania. |
|
|
|
|
|
|
|
PAW |
Niegdyś
ceniony kulinarnie, zatracił tę renomę, pozostając tylko
ptakiem ozdobnym. W średniowieczu podawano pieczone
pawie na uroczystych bankietach jako clou programu: przy
tym daniu rycerze wygłaszali swe przysięgi. Ceniono nie
tylko delikatne mięso pawi, ale i sposób podania,
wymagający najwyższych umiejętności kucharskich,
wykorzystywano bowiem dla ozdoby półmisków pawie ogony.
Zwykle główna osoba przy stole dzieliła pieczeń z pawi.
Pawie przyrządza się podobnie jak bażanty. |
|
