Od napisania tego tekstu minęło dwa i pół roku i...

„Gotowca” mamy


















    Na XIV sesji Rady Miasta Sandomierza w dniu
10 października 2007 r. został uchwalony „Lokalny Program Rewitalizacji Obszarów Miejskich”.
W mieście zostało wyznaczonych 9 obszarów,
które mają być objęte programem rewitalizacji.

Dekomunalizacja przez getto?

Jedna z „ciekawszych” propozycji dotyczy obszaru oznaczonego symbolem „A”. Jest to obszar Starówki poszerzony do granic ochrony konserwatorskiej. W opisie czytamy:

To dość interesujące podejście - „skarb” Sandomierza, który należy chronić. Pytanie brzmi dość prosto – w jaki sposób? skoro na tej samej sesji uchwalony został Miejscowy Planu Zagospodarowania Przestrzennego Osiedla „Starówka” w Sandomierzu wraz z terenami przyległymi, pozbawiony wszelkich mechanizmów, które pozwoliły by właśnie na skuteczną ochronę, tego co najcenniejsze w naszym mieście. (do tego tematu jeszcze powrócimy)

W dalszej części „Programu” dowiadujemy się iż:

Od wielu lat pytania mieszkańców kierowane do władz miasta, a dotyczące dekomunalizacji
i sprzedaży mieszkań na Starówce wreszcie doczekały się odpowiedzi. Z całą pewnością nie takiej, jakiej oczekiwali.

Mieszkania w systemie TBS-ów są dla osób średniozamożnych. Czy w takim razie dla tych, których nie będzie na to stać, a szczególnie dla osób zagrożonych wykluczeniem społecznym pozostają lokale socjalne albo lokum zastępcze? Szkoda, że przy okazji nie została określona
i wprowadzona granica wiekowa kogo uważa się za osobę starszą. Znacznie łatwiej byłoby takie osoby zlokalizować i umieścić w gettcie.

Takie założenia nie mają nic wspólnego z rewitalizacją. To nosi już znamiona dyskryminacji kolejnych grup mieszkańców i potęgowanie wykluczenia społecznego. Dziś już mamy w mieście znaki drogowe zabraniające osobom niepełnosprawnym wjazdu na starówkę. Czy pojawią się kolejne znaki?

To nic trudnego sięgnąć do „Przewodnika dotyczącego kryteriów planowania oraz zarządzania projektami dotyczącymi rewitalizacji zdegradowanych obszarów miejskich” (dokumentu roboczego Ministerstwa Gospodarki i Pracy Departamentu Wdrażania Programów Rozwoju Regionalnego),
aby na stronie 19 dowiedzieć się iż:

Czy trzeba wywarzać przysłowiowe drzwi, które są już otwarte na oścież?

Nie ma takiej potrzeby. Można i należy skorzystać z doświadczeń i sprawdzonych, skutecznych rozwiązań stosowanych od wielu lat w innych miastach w Polsce. Chociażby w Dzierżoniowie czy Sopocie, gdzie prócz programu rewitalizacji miasto wprowadziło dodatkowe programy wspierające.

„Program Małych Ulepszeń” realizowany ze środków gminy cieszy się wśród mieszkańców wielkim zainteresowaniem. Inicjatyw jest więcej niż na to pozwalają fundusze uchwalane na ten cel przez gminy. Z funduszy tych korzystają właściciele i lokatorzy mieszkań komunalnych ale także właściciele domów prywatnych.

Twierdzenie, iż należy sprzedawać całe kamienice ponieważ "sprzedaż pojedynczych mieszkań, a więc „rozdrobnienie” własności, praktycznie uniemożliwia skuteczne przeprowadzenie niezwykle kosztownych remontów i renowacji zabytkowych kamienic" jest błędne i nieprawdziwe. Prywatny właściciel całej kamienicy (nawet młody piękny i bogaty) nie skorzysta z możliwości włączenia się w program rewitalizacji w przeciwieństwie do wspólnoty mieszkaniowej, która może być beneficjentem i uczestniczyć w pozyskiwaniu środków z Funduszy Strukturalnych w ramach ZPORR (Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego). To jest właśnie między innymi polityka „równych szans”, bez dyskryminowania ludzi starszych, niepełnosprawnych czy chociażby mniej zaradnych.

Poprzez włączenie lokalnej społeczności w te działania stwarzamy możliwości i dajemy szanse gospodarcze, społeczne i rozwojowe mieszkańcom obszarów rewitalizowanych.

A przecież dokładnie właśnie o to chodzi.

Dobranoc sandomierzanie, śpijcie dalej spokojnie

SSI  21 października 2007