To fragment rozpoczynający refleksję o „atrakcyjności” Sandomierza.

 http://www.sandomierz.net/refleksje/atrakcje.html

Czy mamy wyobrażenie Sandomierza jaki będzie w bliższej czy dalszej przyszłości? Czy zastanawiamy się jakie miasto pozostawimy naszym dzieciom i wnukom?
W ciągu ostatnich lat, a szczególnie po „wejściu” Polski do Unii coraz głośniej mówi się o rewitalizacji. Wiele miast posiada już opracowane i zatwierdzone Lokalne Programy Rewitalizacji, które wyznaczają główne obszary i kierunki działań. Kolejny krok to opracowanie projektów o dofinansowanie ze środków unijnych. Tworzenie takiej strategii i opracowanie programu rewitalizacji jest podstawowym warunkiem do udzielenia pomocy ze strony Unii Europejskiej. Wiele miast już z tych środków korzysta.

Czym jest




 

Termin ten oznacza powtórne przywrócenie do życia, czy też przydanie życia czemuś co utraciło witalność. Mając na myśli przestrzeń miejską, mówimy o wypełnieniu jej życiem biologicznym i społecznym.
Rewitalizacja to nie remont czy rewaloryzacja jednego czy kilku zabytków. To działanie znacznie bardziej rozległe i skomplikowane polegające na łączeniu działań technicznych z programami ożywienia gospodarczego i działaniem na rzecz rozwiązywania problemów społecznych. Program ten należy realizować w sferach: gospodarczej, społecznej i przestrzennej.

Degradacja przestrzeni miejskiej niekorzystnie wpływa, a często wręcz uniemożliwia rozwój społeczno-ekonomiczny całego miasta i jego mieszkańców.
Rewitalizacja to „pomysł na miasto” na jego poszczególne obszary przestrzenno-funkcjonalne uwikłane w mechanizmy ekonomiczne, urbanistyczne, prawne, kulturowe i społeczne.

Czy należy szukać „pomysłu na miasto”? W sposób sztuczny wymyślać „produkty turystyczne”?
Może i tak. A może najpierw sięgnąć do naszej przeszłości tej bliższej i tej bardzo odległej.
Skorzystać z doświadczenia naszych przodków. Odwołać się do historii tego MIEJSCA, w którym żyjemy. Dla nas ważna jest; Bazylika Katedralna, kościół św. Jakuba, ratusz, Brama Opatowska, kamieniczki w Rynku, wąwóz Królowej Jadwigi... To emocjonalne serce Sandomierza. To budowle i miejsca symboliczne i tak wiele dla nas znaczące. Jeśli nie będziemy odwoływać się do nich lokalne więzi społeczne nie będą wiele znaczyły.
Jest wiele miast z ładniejszymi niż w Sandomierzu osiedlami z wielkiej płyty, ładniejszymi domkami, asfaltowymi ulicami, ale takich MIEJSC jak u nas nie ma nigdzie. Z tymi MIEJSCAMI jesteśmy związani emocjonalnie. To są nasze atuty, nasza odrębność. O to właśnie powinniśmy zabiegać i dbać. Pielęgnować i rozwijać ich witalność. Tego ożywienia, nie należy przypadkiem mylić z budową marketów itp., które „wciskają” się w każdą wolną przestrzeń kierowane jedynie bezwzględnymi zasadami ekonomii. Doraźnym jednostkowym zyskiem, który na długo, a niejednokrotnie bezpowrotnie niweczy historyczną przestrzeń. Burzy harmonijną panoramę.

„Żywe” miasto powinno zaspakajać różne potrzeby mieszkańców, ich aspiracje kulturalne, społeczne i polityczne. Powinno być miejscem gdzie ludziom po prostu dobrze się mieszka, gdzie są bezpieczni, gdzie mogą wyjść na spacer, wypuścić dziecko na podwórko bez obawy, że zostanie napadnięte, czy potrącone przez samochód.
Między innymi po to właśnie tworzy się Lokalne Plany Rewitalizacji, które powinny być wspólnym dziełem planistów, gminy i mieszkańców. Przygotowywaniu takiego planu powinna towarzyszyć bardzo żywa dyskusja publiczna i szeroka akcja informacyjna. Wyłożenie „gotowca” - nie zawsze zgodnego z oczekiwaniami społeczności lokalnej - najczęściej powoduje liczne protesty i konflikty, które zniweczą jego realizację.

Chyba czas zacząć mówić o rewitalizacji Sandomierza!                                                    SSI  28 marca 2005

Lubartów

Mikołów